Research Article
BibTex RIS Cite

Year 2019, Volume: 5 Issue: 2, 163 - 174, 31.12.2019

Şebnem Şarvan Cengiz Hayal Örcütaş

Abstract

References

  • A.Harman, E., Rosenstein, M. T., Frykman, P. N., Rosenstein, R. M., & Kraemer, W. J. (1991). Estimation o f Human Power Output from Vertical Jump. Journal of Applied Sport Science Research.
  • Aziz, A. R., & Chuan, T. K. (2004). Correlation between Tests of Running Repeated Sprint Ability and Anaerobic Capacity by Wingate Cycling in Multi-Sprint Sports Athletes. International Journal of Applied Sports Sciences, 16(1), 14–22.
  • Brouha, L. (1943). The step test: A Simple Method of Measuring Physical Fitness for Muscular Work in Young Men. Research Quarterly of the American Association for Health, Physical Education and Recreation, 14(1), 31–37. https://doi.org/10.1080/10671188.1943.10621204
  • Demiriz, M., Erdemir, İ., & Kayhan, R. F. (2015). Farklı Dinlenme Aralıklarında Yapılan Anaerobik İnterval Antrenmanın, Aerobik Kapasite, Anaerobik Eşik ve Kan Parametreleri Üzerine Etkileri. Uluslararası Spor, Egzersiz & Antrenman Bilimi Dergisi, 1(1). https://doi.org/10.18826/ijsets.48331
  • Denadai, B. S., Figuera, T. R., Favaro, O. R. P., & Gonçalves, M. (2004). Effect of the aerobic capacity on the Validity of the Anaerobic Threshold for Determination of the Maximal Lactate Steady State in Cycling. Brazilian Journal of Medical and Biological Research, 37(10), 1551–1556. https://doi.org/10.1590/S0100-879X2004001000015
  • Gaiga, M. C., & Docherty, D. (1995). The Effect of An Aerobic Interval Training Program on Intermittent Anaerobic Performance. Canadian Journal of Applied Physiology = Revue Canadienne de Physiologie Appliquée, 20(4), 452–464. https://doi.org/10.1139/h95-036
  • Günay, M., Tamer, K., & Cicioğlu, I. (2013). Spor Fizyolojisi ve Performans Ölçümü.
  • Hoffman, J. R., Epstein, S., Einbinder, M., & Weinstein, Y. (1999). The Influence of Aerobic Capacity on Anaerobic Performance and Recovery Indices in Basketball Players. Journal of Strength and Conditioning Research, 13(4), 407–411. https://doi.org/10.1519/1533-4287(1999)013<0407:TIOACO>2.0.CO;2
  • Léger, L. A., & Lambert, J. (1982). A maximal multistage 20-m shuttle run test to predict VO2 max. European Journal of Applied Physiology and Occupational Physiology, 49(1), 1–12. https://doi.org/10.1007/BF00428958
  • McArdle, W. D. (1986). Exercise physiology : energy, nutrition, and human performance. In Lea&Febiger. https://doi.org/10.1002/9781444344905.ch2
  • Medbo, J. I., & Tabata, I. (1989). Relative Importance of Aerobic and Anaerobic Energy Release During Short-Lasting Exhausting Bicycle Exercise. Journal of Applied Physiology, 67(5), 1881–1886. https://doi.org/10.1152/jappl.1989.67.5.1881 Montgomery, D. L. (1988). Physiology of Ice Hockey. Sports Medicine (Auckland, N.Z.), 5(2), 99–126. Retrieved from http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3281210
  • Özkan, A., Koz, M., & Ersöz, G. (2011). Wingate Anaerobik Güç Testinde Optimal Yükün Belirlenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 9(1), 1–5.
  • Serresse, O., Lortie, G., Bouchard, C., & Boulay, M. R. (1988). Estimation of The Contribution of The Various Energy Systems During Maximal Work of Short Duration. International Journal of Sports Medicine, 9(6), 456–460. https://doi.org/10.1055/s-2007-1025051
  • Sözen, H., & Akyıldız, C. (2018). The Effects of Aerobic and Anaerobic Training on Aerobic and Anaerobic Capacity. International Journal of Anatolia Sport Sciences, 3(3), 331–337. https://doi.org/10.5505/jiasscience.2018.68077
  • Suna, G., & Kumartaşli, M. (2017). Investigating Aerobic, Anaerobic Combine Technical Trainings’ Effects on Performance in Tennis Players. Universal Journal of Educational Research, 5(1), 113–120. https://doi.org/10.13189/ujer.2017.050114
  • Yılmaz, A. (2011). Aerobik ve Anaerobik Performans Özelliklerinin Tekrarlı Sprint Yeteneği ile İlişkisi.

Maksimum Aerobik Güç ve Anaerobik Zirve Güç İlişkisinin İncelenmesi

Year 2019, Volume: 5 Issue: 2, 163 - 174, 31.12.2019

Şebnem Şarvan Cengiz Hayal Örcütaş

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, iki farklı test ile bireylerin maksimum aerobik güçlerinin anaerobik zirve güç üretimleri üzerine etkisinin olup olmadığının araştırılması amaçlanmıştır.
Yöntem: Çalışmaya yaş ortalamaları 21,18(1,36) yıl, vücut kitle indeksleri ortalamaları 22,89(3,22) kg/cm2 olan herhangi bir sağlık problemi bulunmayan gönüllü 92 erkek birey katılmıştır. Ölçümler için katılımcılar rastgele iki gruba ayrılmış ve her iki gruba anaerobik zirve gücün tespiti için dikey sıçrama testi uygulanmıştır. Her iki grubunda dikey sıçrama verileri Harman Formülüne(A.Harman, Rosenstein, Frykman, Rosenstein, & Kraemer, 1991) uyarlanarak bireylerin anaerobik zirve güçleri Watt(W) cinsinden hesaplanmıştır. Birinci gruba maksimum aerobik gücün belirlenmesi için Shuttle Run testi uygulanarak(Léger & Lambert, 1982) katılımcıların tahmini Max VO2 değerleri hesaplanmıştır. İkinci gruba ise Harvard Basamak Testi(Brouha, 1943) uygulanarak fiziksel verimlilik indeksleri hesaplanmıştır. Elde edilen verilerin analizinde SPSS 22.0 paket programı kullanılmıştır. Demografik bilgilere ilişkin frekans dağılımını belirlemek için betimleyici analizler yapilmistir. Normal dagilim göstermeyen fiziksel verimlilik indeksi ile anaerobik zirve güç arasındaki ilişkinin belirlenmesi için Spearman korelasyon, normal dağılım gösteren maksimum aerobik güç (Max VO2) ile anaerobik zirve güç verileri arasındaki ilişkinin belirlenmesi için Pearson korelasyon, ilişkiyi yorumlayabilmek için de regresyon analizleri yapılmıştır.
Bulgular: Katılımcıların yaş ortalamaları 21,18(1,36) yıl, vücut kitle indeksleri ortalamaları 22,89(3,22) kg/cm2 zirve güç ortalamaları 7279,24(842,75) Watt, FVİ ortalamaları 75,50(15,30), Max VO2 ortalamaları 38,29(8,73) ml/kg bulunmuştur. Çalışmaya katılan bireylere ait verilerin korelasyon analizleri sonucunda FVİ ile anaerobik zirve güç üretimi arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki bulunmazken maksimum aerobik güç ile anaerobik zirve güç düzeyleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki bulunmuştur.
Tartışma ve Sonuç: Bu çalışmanın sonucunda fiziksel verimlilik düzeyi ile anaerobik güç üretimi arasında ilişki bulunamadığı, Max VO2 ile anaerobik güç üretimi arasında anlamlı bir ilişki olduğu söylenebilir.

Keywords

Maksimum aerobik güç anaerobik zirve güç

References

  • A.Harman, E., Rosenstein, M. T., Frykman, P. N., Rosenstein, R. M., & Kraemer, W. J. (1991). Estimation o f Human Power Output from Vertical Jump. Journal of Applied Sport Science Research.
  • Aziz, A. R., & Chuan, T. K. (2004). Correlation between Tests of Running Repeated Sprint Ability and Anaerobic Capacity by Wingate Cycling in Multi-Sprint Sports Athletes. International Journal of Applied Sports Sciences, 16(1), 14–22.
  • Brouha, L. (1943). The step test: A Simple Method of Measuring Physical Fitness for Muscular Work in Young Men. Research Quarterly of the American Association for Health, Physical Education and Recreation, 14(1), 31–37. https://doi.org/10.1080/10671188.1943.10621204
  • Demiriz, M., Erdemir, İ., & Kayhan, R. F. (2015). Farklı Dinlenme Aralıklarında Yapılan Anaerobik İnterval Antrenmanın, Aerobik Kapasite, Anaerobik Eşik ve Kan Parametreleri Üzerine Etkileri. Uluslararası Spor, Egzersiz & Antrenman Bilimi Dergisi, 1(1). https://doi.org/10.18826/ijsets.48331
  • Denadai, B. S., Figuera, T. R., Favaro, O. R. P., & Gonçalves, M. (2004). Effect of the aerobic capacity on the Validity of the Anaerobic Threshold for Determination of the Maximal Lactate Steady State in Cycling. Brazilian Journal of Medical and Biological Research, 37(10), 1551–1556. https://doi.org/10.1590/S0100-879X2004001000015
  • Gaiga, M. C., & Docherty, D. (1995). The Effect of An Aerobic Interval Training Program on Intermittent Anaerobic Performance. Canadian Journal of Applied Physiology = Revue Canadienne de Physiologie Appliquée, 20(4), 452–464. https://doi.org/10.1139/h95-036
  • Günay, M., Tamer, K., & Cicioğlu, I. (2013). Spor Fizyolojisi ve Performans Ölçümü.
  • Hoffman, J. R., Epstein, S., Einbinder, M., & Weinstein, Y. (1999). The Influence of Aerobic Capacity on Anaerobic Performance and Recovery Indices in Basketball Players. Journal of Strength and Conditioning Research, 13(4), 407–411. https://doi.org/10.1519/1533-4287(1999)013<0407:TIOACO>2.0.CO;2
  • Léger, L. A., & Lambert, J. (1982). A maximal multistage 20-m shuttle run test to predict VO2 max. European Journal of Applied Physiology and Occupational Physiology, 49(1), 1–12. https://doi.org/10.1007/BF00428958
  • McArdle, W. D. (1986). Exercise physiology : energy, nutrition, and human performance. In Lea&Febiger. https://doi.org/10.1002/9781444344905.ch2
  • Medbo, J. I., & Tabata, I. (1989). Relative Importance of Aerobic and Anaerobic Energy Release During Short-Lasting Exhausting Bicycle Exercise. Journal of Applied Physiology, 67(5), 1881–1886. https://doi.org/10.1152/jappl.1989.67.5.1881 Montgomery, D. L. (1988). Physiology of Ice Hockey. Sports Medicine (Auckland, N.Z.), 5(2), 99–126. Retrieved from http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3281210
  • Özkan, A., Koz, M., & Ersöz, G. (2011). Wingate Anaerobik Güç Testinde Optimal Yükün Belirlenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 9(1), 1–5.
  • Serresse, O., Lortie, G., Bouchard, C., & Boulay, M. R. (1988). Estimation of The Contribution of The Various Energy Systems During Maximal Work of Short Duration. International Journal of Sports Medicine, 9(6), 456–460. https://doi.org/10.1055/s-2007-1025051
  • Sözen, H., & Akyıldız, C. (2018). The Effects of Aerobic and Anaerobic Training on Aerobic and Anaerobic Capacity. International Journal of Anatolia Sport Sciences, 3(3), 331–337. https://doi.org/10.5505/jiasscience.2018.68077
  • Suna, G., & Kumartaşli, M. (2017). Investigating Aerobic, Anaerobic Combine Technical Trainings’ Effects on Performance in Tennis Players. Universal Journal of Educational Research, 5(1), 113–120. https://doi.org/10.13189/ujer.2017.050114
  • Yılmaz, A. (2011). Aerobik ve Anaerobik Performans Özelliklerinin Tekrarlı Sprint Yeteneği ile İlişkisi.
There are 16 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Subjects Studies on Education
Journal Section Research
Authors

Şebnem Şarvan Cengiz

Hayal Örcütaş

Publication Date December 31, 2019
Published in Issue Year 2019 Volume: 5 Issue: 2

Cite

APA Cengiz, Ş. Ş., & Örcütaş, H. (2019). Maksimum Aerobik Güç ve Anaerobik Zirve Güç İlişkisinin İncelenmesi. Uluslararası Güncel Eğitim Araştırmaları Dergisi, 5(2), 163-174.
AMA Cengiz ŞŞ, Örcütaş H. Maksimum Aerobik Güç ve Anaerobik Zirve Güç İlişkisinin İncelenmesi. IntJCES. December 2019;5(2):163-174.
Chicago Cengiz, Şebnem Şarvan, and Hayal Örcütaş. “Maksimum Aerobik Güç Ve Anaerobik Zirve Güç İlişkisinin İncelenmesi”. Uluslararası Güncel Eğitim Araştırmaları Dergisi 5, no. 2 (December 2019): 163-74.
EndNote Cengiz ŞŞ, Örcütaş H (December 1, 2019) Maksimum Aerobik Güç ve Anaerobik Zirve Güç İlişkisinin İncelenmesi. Uluslararası Güncel Eğitim Araştırmaları Dergisi 5 2 163–174.
IEEE Ş. Ş. Cengiz and H. Örcütaş, “Maksimum Aerobik Güç ve Anaerobik Zirve Güç İlişkisinin İncelenmesi”, IntJCES, vol. 5, no. 2, pp. 163–174, 2019.
ISNAD Cengiz, Şebnem Şarvan - Örcütaş, Hayal. “Maksimum Aerobik Güç Ve Anaerobik Zirve Güç İlişkisinin İncelenmesi”. Uluslararası Güncel Eğitim Araştırmaları Dergisi 5/2 (December 2019), 163-174.
JAMA Cengiz ŞŞ, Örcütaş H. Maksimum Aerobik Güç ve Anaerobik Zirve Güç İlişkisinin İncelenmesi. IntJCES. 2019;5:163–174.
MLA Cengiz, Şebnem Şarvan and Hayal Örcütaş. “Maksimum Aerobik Güç Ve Anaerobik Zirve Güç İlişkisinin İncelenmesi”. Uluslararası Güncel Eğitim Araştırmaları Dergisi, vol. 5, no. 2, 2019, pp. 163-74.
Vancouver Cengiz ŞŞ, Örcütaş H. Maksimum Aerobik Güç ve Anaerobik Zirve Güç İlişkisinin İncelenmesi. IntJCES. 2019;5(2):163-74.
 Download Cover Image