Giriş:
Bakım
veren yükü, yaşlı, kronik hastalığı veya yetersizliği olan bireye bakım veren
kişinin yük altına girmesi olarak tanımlanmaktadır. Bu yükün algılanma
düzeylerini çeşitli kişisel ve hastalığa ait özelliklerin etkilediği
bilinmektedir. Dâhili ve psikiyatrik hastalıkları olan hastaların bakım
verenlerinin yüklerinin karşılaştırıldığı çalışmalarda psikiyatri grubunda
bakım veren yükünün anlamlı yüksekliği bildirilmiştir. Bu çalışmamızda,
diyabetik ayaklı hastaların bakım verenlerini, yük düzeyi açısından psikotik
hastaların ve kontrol grubu kabul ettiğimiz inguinal herni ameliyatı geçiren
hastaların bakım verenlerinin yük düzeyleri ile karşılaştırmayı ve bakım veren
yükü ile ilişkili özellikleri araştırmayı amaçladık.
Yöntem: Hastanemizde yatarak
tedavi alan 30 diyabetik ayak ve 30 inguinal herni tanılı, Çorum Toplum Ruh
Sağlığı Merkezi (TRSM)’nde psikotik bozukluk tanısı ile kayıtlı 30 hastanın
bakım verenleri dâhil edildi. Gönüllülerin Zarit Bakıcı Yükü, Beck Depresyon,
Beck Anksiyete, Hastane Anksiyete ve Depresyon (HAD) ve Kısa Form-36 (SF-36)
ölçeklerini doldurmaları sağlandı.
Bulgular: Diyabetik ayaklı grubun bakım verenlerinin
çoğunluğunun çalışmayan kadınlardan oluştuğu gözlendi. Bakım veren yükü
düzeyleri psikoz grubununkinden farksız, kontrol grubundan anlamlı yüksek
bulundu (p=0,000). Kontrol ve psikoz grubuna kıyasla, diyabetik ayak grubunda
depresyon ve anksiyete ölçekleri anlamlı yüksek, bazı yaşam kalitesi alt
ölçeklerinin puanları ise anlamlı düşük saptandı. Sadece, diyabetik ayaklı grupta bakım verme
süresi yük ile ilişkili bulundu (r=0,421, p=0,020).
Sonuç: Diyabetik ayaklılara bakım
verenler, sosyal hayattan daha fazla izole kalmaktadırlar. Muhtemelen bakıma
ihtiyacı olan bir yaşlı ile yaşamak zorunda kalmaları buna neden olmaktadır.
Her ne sebeple olursa olsun, diyabetik ayaklı hastalara bakım verenlerde
anksiyete ve depresyon düzeyleri yüksek, hayat kalitesi azalmış ve yük
düzeyleri de psikotik grup kadar yüksek bulunmuştur. Bu nedenle, bakım
verenlerin fiziki ve ruhsal sağlıklarının korunması anlamında, dikkatle
izlenmeleri ve gereğinde destek tedavilerinin başlanması uygun olacaktır.
Introduction: The burden of care-giving is defined as the burden
sustained by an individual who is giving care to an elderly, chronically ill or
incapacitated person; the levels of perception of the burden are known to be
affected by various personal and disease-related characteristics. Studies that
compare the burden of internal patients’ caregivers with psychiatric patients’
caregivers, reported higher caregiving burden for caregivers of psychiatric
patients. In this study, it was aimed to compare the levels of the caregiving
burden of those caring for patients with diabetic foot with care-givers of
psychotic patients. Caregivers of those with inguinal hernia were designated as
the control group to determine the characteristics that are related to the
care-giving burden.
Methods: The study was comprised of care-givers of 30
hospital in-patients with diabetic foot, 30 in-patients with inguinal hernia,
and care givers of 30 patients with a recorded diagnosis of psychotic disorder at
Çorum Community Mental Health Centre. The evaluation was made from voluntary
completion of the Zarit Burden Interview Form and the Beck Depression, Beck
Anxiety, Hospital Anxiety and Depression (HAD) and Short Form-36 (SF-36)
scales.
Results: The
caregivers of the diabetic foot group were found to be mostly non-working
females. No difference was found between the burden levels of psychotic and
diabetic patient groups but the burden level of caregivers of psychotic
patients was determined to be significantly higher than the control group
(p<0.001). In comparison with those of the control and psychotic group, the
depression and anxiety scales of the diabetic foot group were signficantly high
and some points of the quality of life scales were determined to be
significantly low. A correlation between the duration of care-giving and the
burden was only determined in the diabetic foot group (r=0.421, p=0.020).
Conclusion: Care-givers of diabetic foot patients remained more
socially isolated. This was probably due to having to live with an elderly person
requiring care. For various reasons, care-givers of diabetic foot patients were
found to have high levels of anxiety and depression, low quality of life, and
burden levels as high as those of the psychotic group. Therefore, in the
context of protecting the physical and emotional health of care-givers, careful
monitoring and when necessary, supportive treatment would be appropriate.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma Makalesi (Original Article) |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 28 Aralık 2017 |
Gönderilme Tarihi | 3 Eylül 2017 |
Kabul Tarihi | 21 Aralık 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 |